Λέγαμε με την ευκαιρία, επιτέλους, της απόφασης του Συμβουλίου
Επικρατείας που ανοίγει τον δρόμο της κατασκευής της «Αγίας Σοφιάς», τι
σημαίνει για τους αεκτζήδες το νέο γήπεδο.
Λέγαμε με την ευκαιρία, επιτέλους, της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας που ανοίγει τον δρόμο της κατασκευής της «Αγίας Σοφιάς», τι σημαίνει για τους αεκτζήδες το νέο γήπεδο. Και γιατί το όνομα «Μελισσανίδης» προβλέπεται να χαραχθεί στην αιώνια μνήμη των οπαδών της ομάδας. Γιατί θα χαρακτηριστεί «ο Πατριάρχης της ΑΕΚ».
Μπαίνει στο ποδόσφαιρο ένας μεγαλοεπιχειρηματίας. Και τι «δίνει» στην
ομαδάρα του; Αυτό θα μείνει, αυτό που θα αφήσει πίσω του και θα είναι
χειροπιαστό. Δεν μετράνε τα λεφτά που θα ξοδέψει, ούτε τα πρωταθλήματα
που θα πάρει. Αυτά είναι αέρας σκέτος, αριθμοί χωρίς νόημα στην
απεραντοσύνη του Αύριο.
Κι όμως. Λένε «πατριάρχες» του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού τον Απόστολο Νικολαΐδη και τον Γιώργο Ανδριανόπουλο. Τι προσέφεραν στις ομάδες τους που δεν το είχαν καταφέρει άλλοι; Ο μεν Παναθηναϊκός έπαιζε σ’ ένα σαράβαλο, τη Λεωφόρο, που δεν είναι δικό του. Ο δε Ολυμπιακός την έβγαζε σα νοικάρης στο Καραϊσκάκη.
Και έλεγα ότι δεν συγκρίνεται ο μέγας στους αιώνες εκκλησιαστικό τίτλος του Πατριαρχείου στον Μελισσανίδη μπροστά στην αεκτζήδικη αγιότητα που θα του χαρίσουν οι οπαδοί με την ολοκλήρωση της «Αγίας Σοφιάς».
Επαναφέρω το σχετικό ρεπορτάζ μου για την τελετή που είχε γίνει στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, τον Ιανουάριο του 2014.
Την πιο μεγάλη στιγμή της ζωής του, γεμάτος περηφάνεια, βίωσε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, όταν τιμήθηκε μ’ ένα πανάκριβο αξίωμα σε ιεροτελεστία που θύμιζε μεγαλεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το γεγονός συνέβη στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Στο πρόεδρο της ΑΕΚ αποδόθηκε ο σπάνιος, ο ύψιστος τίτλος του Κουροπαλάτη (από το λατινικό cura palatii), τιμητική διάκριση που γνώρισαν μέχρι τον 11ο αιώνα ελάχιστα άτομα, όπως οι στρατηγοί Λέων Φωκάς, αδελφός του Νικηφόρου, και ο Πέτρος, αδελφός του αυτοκράτορα Μαυρίκιου, ακόμα ο Ιουστίνος Β΄, ανηψιός του αυτοκράτορα Ιουστινιανού.
«Να ζούσαν οι γονείς μου…» σιγομουρμούρισε ο τίγρης τρέμοντας από συγκίνηση μέσα στην κάπα που φορούσε, κατά το παραδοσιακό τελετουργικό. Να ζούσαν οι γονείς του να τον καμάρωναν.
Μη λησμονήσω μια απρόβλεπτη πράγματι σκηνή στο περιθώριο της εκδήλωσης, χορωδίες, ύμνοι κτλ. Ένας νεαρός Διάκος, γύρω στα 25, γόνος μεγάλης Φαναριώτικης οικογένειας πλησίασε τον Μελισσανίδη και σχεδόν συνωμοτικά του παραπονέθηκε: «Η ΑΕΚ, πρόεδρε, δεν πάει καλά...». Ο τίγρης αιφνιδιάστηκε. Δεν άργησε, όμως, να απαντήσει το ίδιο συνωμοτικά:
«Η ΑΕΚ θα γίνει παγκόσμια. Η Ελλάδα θα τρίβει τα μάτια της με την ομάδα. Πάτερ, όταν ξαναβρέθηκα στην ΑΕΚ δεν βρήκα τίποτα. Έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε τα πλάνα για το αύριο. Οταν ξαναβρεθούμε θα μου πεις άλλα πράγματα». Ο αεκτζής Διάκος έκανε τον σταυρό του, έριξε ένα βλέφαρο στον ουρανό και απεχώρησε ικανοποιημένος.
Λέγαμε με την ευκαιρία, επιτέλους, της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας που ανοίγει τον δρόμο της κατασκευής της «Αγίας Σοφιάς», τι σημαίνει για τους αεκτζήδες το νέο γήπεδο. Και γιατί το όνομα «Μελισσανίδης» προβλέπεται να χαραχθεί στην αιώνια μνήμη των οπαδών της ομάδας. Γιατί θα χαρακτηριστεί «ο Πατριάρχης της ΑΕΚ».
Κι όμως. Λένε «πατριάρχες» του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού τον Απόστολο Νικολαΐδη και τον Γιώργο Ανδριανόπουλο. Τι προσέφεραν στις ομάδες τους που δεν το είχαν καταφέρει άλλοι; Ο μεν Παναθηναϊκός έπαιζε σ’ ένα σαράβαλο, τη Λεωφόρο, που δεν είναι δικό του. Ο δε Ολυμπιακός την έβγαζε σα νοικάρης στο Καραϊσκάκη.
Και έλεγα ότι δεν συγκρίνεται ο μέγας στους αιώνες εκκλησιαστικό τίτλος του Πατριαρχείου στον Μελισσανίδη μπροστά στην αεκτζήδικη αγιότητα που θα του χαρίσουν οι οπαδοί με την ολοκλήρωση της «Αγίας Σοφιάς».
Επαναφέρω το σχετικό ρεπορτάζ μου για την τελετή που είχε γίνει στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, τον Ιανουάριο του 2014.
Την πιο μεγάλη στιγμή της ζωής του, γεμάτος περηφάνεια, βίωσε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, όταν τιμήθηκε μ’ ένα πανάκριβο αξίωμα σε ιεροτελεστία που θύμιζε μεγαλεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το γεγονός συνέβη στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Στο πρόεδρο της ΑΕΚ αποδόθηκε ο σπάνιος, ο ύψιστος τίτλος του Κουροπαλάτη (από το λατινικό cura palatii), τιμητική διάκριση που γνώρισαν μέχρι τον 11ο αιώνα ελάχιστα άτομα, όπως οι στρατηγοί Λέων Φωκάς, αδελφός του Νικηφόρου, και ο Πέτρος, αδελφός του αυτοκράτορα Μαυρίκιου, ακόμα ο Ιουστίνος Β΄, ανηψιός του αυτοκράτορα Ιουστινιανού.
«Να ζούσαν οι γονείς μου…» σιγομουρμούρισε ο τίγρης τρέμοντας από συγκίνηση μέσα στην κάπα που φορούσε, κατά το παραδοσιακό τελετουργικό. Να ζούσαν οι γονείς του να τον καμάρωναν.
Μη λησμονήσω μια απρόβλεπτη πράγματι σκηνή στο περιθώριο της εκδήλωσης, χορωδίες, ύμνοι κτλ. Ένας νεαρός Διάκος, γύρω στα 25, γόνος μεγάλης Φαναριώτικης οικογένειας πλησίασε τον Μελισσανίδη και σχεδόν συνωμοτικά του παραπονέθηκε: «Η ΑΕΚ, πρόεδρε, δεν πάει καλά...». Ο τίγρης αιφνιδιάστηκε. Δεν άργησε, όμως, να απαντήσει το ίδιο συνωμοτικά:
«Η ΑΕΚ θα γίνει παγκόσμια. Η Ελλάδα θα τρίβει τα μάτια της με την ομάδα. Πάτερ, όταν ξαναβρέθηκα στην ΑΕΚ δεν βρήκα τίποτα. Έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε τα πλάνα για το αύριο. Οταν ξαναβρεθούμε θα μου πεις άλλα πράγματα». Ο αεκτζής Διάκος έκανε τον σταυρό του, έριξε ένα βλέφαρο στον ουρανό και απεχώρησε ικανοποιημένος.
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου